ေမ့ထားတဲ့မွတ္ဥာဏ္

ညိဳ႕တက္ေနတဲ့ မိုုးသားထဲ
ရနံ႕ေဟာင္းကိုု တည္ျပီးႏႈတ္ေတာ့
အလြမ္းၾကြင္းတယ္
ဝဋ္ဒုကၡကိုု အခ်ိန္ဆြဲထားလိုု႔ ရလား
မေျပာျဖစ္ေသးတဲ့ စကားေတြက
ရွင္သန္ေနျခင္းရဲ႕ အဓိကသက္ေသေတြ
သတိရစိတ္က ငါ့ကိုု ရယ္ျပီး
ကုုန္ဆံုုးသြားတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုု ငါကရယ္တယ္
လူျပတ္လြန္းတဲ့စိတ္ထဲ ကမာၻၾကီးကက်ဥ္းလြန္းတယ္
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ေမတၱာ ဘယ္သူအရင္ဝင္လာလဲ
ဆယ္စုုႏွစ္တစ္ခုုစာ လံုုးေခ်ထားတဲ့ ဆြံ႕အမႈနဲ႔
မင္းနာမည္ကိုု ငါေရးၾကည့္တယ္
ေသျခင္းတရားမွာ အကြာအေဝးလိုုလား
ေလယာဥ္ပ်ံေတြၾကီး ငါ့စိတ္ထဲ ဝဲေနတယ္
ျငိမ္သက္မႈေတြ လြင့္စဥ္လာတိုုင္း
ေလခြ်န္သံေတြ အစိမ္းလိုုက္ ငါလႊတ္ခ်မိျပန္ေပါ့
ေမ့ထားတဲ့ မွတ္ဥာဏ္မွာ
ဒီ့ထက္ ပူတဲ့ေန႕ေတြရွိဦးမယ္
အသက္ေအာင့္ျပီး ဆယ္ခ်က္ရိုုက္ခဲ့ေပမဲ့
ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ မင္းကိုု အေဝးၾကီးေခၚသြားတယ္။

သက္ေထြး
၉ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၆