ဒီကဗ်ာက မခိုင္စိုးလင္း ဦးစီးထုတ္လုပ္တဲ့ ေရာင္စံုစကၠဴ ebook အတြက္ေရးေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ့စာအုပ္အတြက္ ပိုက္ဆံဆိုတဲ့ theme ကို ကၽြန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္ေပးခဲ့တာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ေရးေပးရမဲ့ ကဗ်ာအတြက္ အမ်ားၾကီးျပင္ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ ပိုက္ဆံဆိုတဲ့ theme ဟာ တစ္ကယ္ေတာ့ ရုိးရုိးေလးပါပဲ။ ေန႔စဥ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အထိေတြ႔အမ်ားဆံုး အရာတစ္ခုအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ေျပာျပစရာက အဲ့ေလာက္မရွားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက ရိုးဂုဏ္ရွိတဲ့ အရာတစ္ခုကို သူ႔ပကတိအတိုင္း အဆန္းတဝင္ ဘယ္လိုခ်ျပႏိုင္သလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ Story Line တစ္ခုထက္ Abstract အသားေပးေရးမယ္လို႔ အေစာၾကီးထဲက စိတ္ကူးခဲ့ေပမဲ့ တစ္ကယ္တမ္းေရးတဲ့အခါက် Realism ဘက္ပါသြားႏြယ္ျဖစ္ခဲ့ျပီး ေနာက္ဆံုး Abstract Realism တစ္ခုျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီကဗ်ာအမ်ိဳးအစားမ်ိဳးကို ဆရာေနမ်ိဳး အမ်ားဆံုးေရးေလ့ရွိပါတယ္ (ေၾကာင္, ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္တဲ့ၿမိဳ႕, ႏြားျပာၾကီးေၾကာင္းဖြဲ႔ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ) စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒီကဗ်ာမွာ ငါးကို ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္အခိုက္အတန္႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မွာ ငါးထိန္းလုပ္ေနရလို႔ပါပဲ။ ဒီကဗ်ာမွာ ငါးေတြရဲ႕ characteristic နဲ႔ လူေတြရဲ႕ nature/behavior တို႔ကို ေပါင္းျပီး ပိုက္ဆံနဲ႔ဆက္ႏြယ္တဲ့အခ်က္ေတြကို ထုတ္ျပထားပါတယ္။
ငါးေတြဟာ ဇိမ္ခံသေဘာၤၾကီးစီးရင္း လႈိင္းမူးျပီးအန္တယ္။
ငါးေတြဟာ ေရတိမ္နစ္မွာစိုးလို႔ အသက္ကယ္ေဘာေတြ ေဆာင္တယ္။
ငါးေတြဟာ ငါးမရတဲ့ေန႔ေတြမွာ ေၾကာင္ဖမ္းျပီးျပန္တယ္။
ငါးေတြဟာ ငါးေၾကာ္ၾကိဳက္ေပမဲ့ ငါးရုိးစူးမွာေၾကာက္တယ္။
ငါးေတြဟာ ငါးခံုးမသီးသန္႔ ငါးျပတိုက္ဖြင့္ျပီး ေငြရွာတယ္။
ငါးေတြဟာ တိုင္းျပည္ျငိမ္သက္ေစမယ့္ ခိုးကူးေခြနဲ႔ ကားပါမစ္ေတြ တင္သြင္းတယ္။
ငါးေတြဟာ ျပည္ေတာ္ျပန္ငါးေတြကို ငါးေသတၱာဆိုျပီး ေစ်းကြက္ထြင္တယ္။
ငါးေတြဟာ မွန္လံုခန္းလွလွေလးထဲ ေပါင္တံျဖဴျဖဴေလးေတြထဲ့ဖို႔ ေစ်းဝယ္ထြက္တယ္။
ငါးေတြဟာ အႏုပညာခံစားလိုတာနဲ႔ ငါးေက်ာင္းသားေတြ ခန္႔တယ္။
ငါးေတြဟာ ငါးရိုးစုပါ ေဆးမင္ေၾကာင္ေတြ ဖက္ရွင္အျဖစ္ထိုးတယ္။
ငါးေတြဟာ ေရငတ္မေျပတဲ့ ဇိုးသမားေတြျဖစ္တယ္။
ငါးေတြဟာ ပ်င္းတဲ့အခါ မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းတမ္းကစားတယ္။
ငါးေတြဟာ ေရထိုးေပးႏိုင္မဲ့လက္ေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီးေနတယ္။
ငါးေတြဟာ ဂဏန္းေပါင္းစက္ထဲ ခတ္ျပတ္ျပတ္ ဘာသာစကားေတြ ထည့္တယ္။
ငါးေတြဟာ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ရတဲ့အခါ ေအာက္စီဂ်င္ဘူးေတြ ခဏျဖဳတ္ထားလိုက္ၾကတယ္။
သက္ေထြး
၂ ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၃ ညေန ၃း၃၈