တစ္ကယ္ေတာ့ဘာမွ အေရးမၾကီးေတာ့ဘူး
မင္းရွာေနတဲ့ မာစတာပိ(စ္)ဆိုတာ မင္းေတာ္ေတာ့ကြာဆိုတဲ့ လက္မထိပ္အပ္စိုက္နည္းလို႔ မင္းသိခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ တစ္ကယ္ေတာ့ဘာမွ အေရးမၾကီးေတာ့ဘူး။ မင္းေအာ္ဆိုခဲ့ မင္းက်စ္ေနေအာင္လိပ္ထားတဲ့...
သူေသသြားသည္
မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားလူမွားတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ ေၾသာ္ တစ္ကယ္ပါဆို ခင္ဗ်ားႏွယ့္ ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား ဟုတ္တယ္...
ေဇာ
အိပ္မက္ထဲ အိပ္မက္နဲ႔ဆင္တာေတြ စစ္ဖယ္ေနမိ … ကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးေရ …. ကိုယ့္အေပၚေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ဖဲၾကိဳးေလးေရ …. ကိုယ့္ဆီ ငဲ့က်ဖူးခဲ့တဲ့ ရယ္သံေလးေရ …. တံခါးဖြင့္ပါကြာ .....
ခင္ဗ်ားဘာသာေဗဒက ကၽြန္ေတာ္မျမင္ရတဲ့ေလးေထာင့္တံုးေတြ
တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား … ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ … ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ … ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ … ခန္႔မွန္းေနၾက...
အႂကြင္းမဲ့ ႀကိဳတင္ၾကံစည္မႈ
ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ရွင္သိလား ခပ္ရွရွ ရယ္ေမာေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် စိတ္နံရံမွာ တခုတ္တရဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ႏူးညံ့မႈေတြ ခဏခဏ...
ေက်ာ႐ုိးမဲ့ ဓာတ္စာ
မခင္တြယ္လိုေတာ့တဲ့ မျပတ္သားမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်ေနေရာေပါ့။ “ေခါက္ရိုးတစ္ဖက္” “ခ်ိဳးရာတစ္ဖက္” ေသေသသပ္သပ္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္။ ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ စကၠန္႔တံေတြနဲ႔ နားၾကားလြဲခဲ့တဲ့...
ရဲေဆးတင္ထားတဲ့ ၾကားဖူးနားဝေတြ
ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ … ေသြးရူးေသြးတန္း လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေနသားက်မႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး … အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ...
အန္ထရိုပီ [entropy] (၁)
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ … တစ္ကယ္ေျပာတာ …. အရင္လို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … အခုလို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … ဒါမွမဟုတ္ … ေနာင္လို “_______” ထားပါ …. ကြက္လပ္ဆိုတာ … ကၽြန္ေတာ့္အတြက္...
နံရိုးၾကားကဆည္းဆာ
အေမွာင္တစ္ခ်ိဳ႕ အလင္းတို႔ကို အလစ္သုတ္သြား .. ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မထြက္တတ္ေသာ ဆည္းဆာအား ေခါင္းပုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲသည္။ အသံေတြနဲ႔ပ်ာယာ ခတ္ေနတဲ့ ႏွစ္သက္ေသာ ျမစ္ေလးကို ငါသည္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ။...
လူေတြအေၾကာင္းပိုနားလည္လာေလေလ .. အသက္ရွဴသံေတြကို ပိုစာနာမိေလေလ
ထိတ္လန္႔မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ နက္ရွဳိင္းေနျပီလဲ … ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒန္းလိုလႊဲေနရတာ ေမာျပီ … ပစ္တင္လိုက္ရတဲ့ နားလည္မႈဟာ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္က်မလာဘူး … ရပါတယ္ … ယံုၾကည္ မေပးပါနဲ႔ …...