မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားလူမွားတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ ေၾသာ္ တစ္ကယ္ပါဆို ခင္ဗ်ားႏွယ့္ ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား ဟုတ္တယ္...
အိပ္မက္ထဲ အိပ္မက္နဲ႔ဆင္တာေတြ စစ္ဖယ္ေနမိ … ကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးေရ …. ကိုယ့္အေပၚေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ဖဲၾကိဳးေလးေရ …. ကိုယ့္ဆီ ငဲ့က်ဖူးခဲ့တဲ့ ရယ္သံေလးေရ …. တံခါးဖြင့္ပါကြာ .....
တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား … ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ … ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ … ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ … ခန္႔မွန္းေနၾက...
“It is easier to find men who will volunteer to die, than to find those who are willing to endure pain with patience.” – Julius Caesar ကၽြန္ေတာ္ ဒီ playlist အတြက္ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ Julius Caesar ေျပာခဲ့တဲ့စကားထက္ သာလြန္တဲ့ စကားရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။...
ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ရွင္သိလား ခပ္ရွရွ ရယ္ေမာေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် စိတ္နံရံမွာ တခုတ္တရဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ႏူးညံ့မႈေတြ ခဏခဏ...
မခင္တြယ္လိုေတာ့တဲ့ မျပတ္သားမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်ေနေရာေပါ့။ “ေခါက္ရိုးတစ္ဖက္” “ခ်ိဳးရာတစ္ဖက္” ေသေသသပ္သပ္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္။ ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ စကၠန္႔တံေတြနဲ႔ နားၾကားလြဲခဲ့တဲ့...
ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ … ေသြးရူးေသြးတန္း လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေနသားက်မႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး … အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ...
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ … တစ္ကယ္ေျပာတာ …. အရင္လို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … အခုလို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … ဒါမွမဟုတ္ … ေနာင္လို “_______” ထားပါ …. ကြက္လပ္ဆိုတာ … ကၽြန္ေတာ့္အတြက္...
အေမွာင္တစ္ခ်ိဳ႕ အလင္းတို႔ကို အလစ္သုတ္သြား .. ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မထြက္တတ္ေသာ ဆည္းဆာအား ေခါင္းပုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲသည္။ အသံေတြနဲ႔ပ်ာယာ ခတ္ေနတဲ့ ႏွစ္သက္ေသာ ျမစ္ေလးကို ငါသည္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ။...
ထိတ္လန္႔မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ နက္ရွဳိင္းေနျပီလဲ … ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒန္းလိုလႊဲေနရတာ ေမာျပီ … ပစ္တင္လိုက္ရတဲ့ နားလည္မႈဟာ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္က်မလာဘူး … ရပါတယ္ … ယံုၾကည္ မေပးပါနဲ႔ …...
ေနာက္ဆံုုးရထားကိုု ပိတ္လိုုက္ျပီ
ဒီေဆာင္းမေအးတာကိုု ေမ့လိုုက္ျပီ
အစြဲအလမ္း တလမ္းေမာင္းေပၚက
ေရြ႕လ်ား ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုု ေငးၾကည့္
တစ္ျမိဳ႕ထဲ ႏွဖူးေပၚဝဲက်ေနတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔
ႏွလံုုးသား အေႏြးဓာတ္ေလးက လင္းလိုု႔
တိမ္ေတြဟာအရင္လိုု ျပာခ်ည္းမေနေတာ့ဘူး ။ ။
သက္ေထြး
၁၄ ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၇
မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားလူမွားတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ ေၾသာ္ တစ္ကယ္ပါဆို ခင္ဗ်ားႏွယ့္ ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား ဟုတ္တယ္...
အိပ္မက္ထဲ အိပ္မက္နဲ႔ဆင္တာေတြ စစ္ဖယ္ေနမိ … ကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးေရ …. ကိုယ့္အေပၚေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ဖဲၾကိဳးေလးေရ …. ကိုယ့္ဆီ ငဲ့က်ဖူးခဲ့တဲ့ ရယ္သံေလးေရ …. တံခါးဖြင့္ပါကြာ .....
တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား … ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ … ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ … ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ … ခန္႔မွန္းေနၾက...
“It is easier to find men who will volunteer to die, than to find those who are willing to endure pain with patience.” – Julius Caesar ကၽြန္ေတာ္ ဒီ playlist အတြက္ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ Julius Caesar ေျပာခဲ့တဲ့စကားထက္ သာလြန္တဲ့ စကားရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။...
ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ရွင္သိလား ခပ္ရွရွ ရယ္ေမာေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် စိတ္နံရံမွာ တခုတ္တရဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ႏူးညံ့မႈေတြ ခဏခဏ...
မခင္တြယ္လိုေတာ့တဲ့ မျပတ္သားမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်ေနေရာေပါ့။ “ေခါက္ရိုးတစ္ဖက္” “ခ်ိဳးရာတစ္ဖက္” ေသေသသပ္သပ္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္။ ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ စကၠန္႔တံေတြနဲ႔ နားၾကားလြဲခဲ့တဲ့...
ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ … ေသြးရူးေသြးတန္း လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေနသားက်မႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး … အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ...
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ … တစ္ကယ္ေျပာတာ …. အရင္လို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … အခုလို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … ဒါမွမဟုတ္ … ေနာင္လို “_______” ထားပါ …. ကြက္လပ္ဆိုတာ … ကၽြန္ေတာ့္အတြက္...
အေမွာင္တစ္ခ်ိဳ႕ အလင္းတို႔ကို အလစ္သုတ္သြား .. ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မထြက္တတ္ေသာ ဆည္းဆာအား ေခါင္းပုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲသည္။ အသံေတြနဲ႔ပ်ာယာ ခတ္ေနတဲ့ ႏွစ္သက္ေသာ ျမစ္ေလးကို ငါသည္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ။...
ထိတ္လန္႔မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ နက္ရွဳိင္းေနျပီလဲ … ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒန္းလိုလႊဲေနရတာ ေမာျပီ … ပစ္တင္လိုက္ရတဲ့ နားလည္မႈဟာ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္က်မလာဘူး … ရပါတယ္ … ယံုၾကည္ မေပးပါနဲ႔ …...
ညိဳ႕တက္ေနတဲ့ မိုုးသားထဲ
ရနံ႕ေဟာင္းကိုု တည္ျပီးႏႈတ္ေတာ့
အလြမ္းၾကြင္းတယ္
ဝဋ္ဒုကၡကိုု အခ်ိန္ဆြဲထားလိုု႔ ရလား
မေျပာျဖစ္ေသးတဲ့ စကားေတြက
ရွင္သန္ေနျခင္းရဲ႕ အဓိကသက္ေသေတြ
သတိရစိတ္က ငါ့ကိုု ရယ္ျပီး
ကုုန္ဆံုုးသြားတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုု ငါကရယ္တယ္
လူျပတ္လြန္းတဲ့စိတ္ထဲ ကမာၻၾကီးကက်ဥ္းလြန္းတယ္
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ေမတၱာ ဘယ္သူအရင္ဝင္လာလဲ
ဆယ္စုုႏွစ္တစ္ခုုစာ လံုုးေခ်ထားတဲ့ ဆြံ႕အမႈနဲ႔
မင္းနာမည္ကိုု ငါေရးၾကည့္တယ္
ေသျခင္းတရားမွာ အကြာအေဝးလိုုလား
ေလယာဥ္ပ်ံေတြၾကီး ငါ့စိတ္ထဲ ဝဲေနတယ္
ျငိမ္သက္မႈေတြ လြင့္စဥ္လာတိုုင္း
ေလခြ်န္သံေတြ အစိမ္းလိုုက္ ငါလႊတ္ခ်မိျပန္ေပါ့
ေမ့ထားတဲ့ မွတ္ဥာဏ္မွာ
ဒီ့ထက္ ပူတဲ့ေန႕ေတြရွိဦးမယ္
အသက္ေအာင့္ျပီး ဆယ္ခ်က္ရိုုက္ခဲ့ေပမဲ့
ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ မင္းကိုု အေဝးၾကီးေခၚသြားတယ္။
သက္ေထြး
၉ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၆
မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားလူမွားတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ ေၾသာ္ တစ္ကယ္ပါဆို ခင္ဗ်ားႏွယ့္ ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား ဟုတ္တယ္...
အိပ္မက္ထဲ အိပ္မက္နဲ႔ဆင္တာေတြ စစ္ဖယ္ေနမိ … ကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးေရ …. ကိုယ့္အေပၚေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ဖဲၾကိဳးေလးေရ …. ကိုယ့္ဆီ ငဲ့က်ဖူးခဲ့တဲ့ ရယ္သံေလးေရ …. တံခါးဖြင့္ပါကြာ .....
တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား … ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ … ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ … ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ … ခန္႔မွန္းေနၾက...
“It is easier to find men who will volunteer to die, than to find those who are willing to endure pain with patience.” – Julius Caesar ကၽြန္ေတာ္ ဒီ playlist အတြက္ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ Julius Caesar ေျပာခဲ့တဲ့စကားထက္ သာလြန္တဲ့ စကားရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။...
ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ရွင္သိလား ခပ္ရွရွ ရယ္ေမာေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် စိတ္နံရံမွာ တခုတ္တရဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ႏူးညံ့မႈေတြ ခဏခဏ...
မခင္တြယ္လိုေတာ့တဲ့ မျပတ္သားမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်ေနေရာေပါ့။ “ေခါက္ရိုးတစ္ဖက္” “ခ်ိဳးရာတစ္ဖက္” ေသေသသပ္သပ္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္။ ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ စကၠန္႔တံေတြနဲ႔ နားၾကားလြဲခဲ့တဲ့...
ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ … ေသြးရူးေသြးတန္း လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေနသားက်မႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး … အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ...
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ … တစ္ကယ္ေျပာတာ …. အရင္လို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … အခုလို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … ဒါမွမဟုတ္ … ေနာင္လို “_______” ထားပါ …. ကြက္လပ္ဆိုတာ … ကၽြန္ေတာ့္အတြက္...
အေမွာင္တစ္ခ်ိဳ႕ အလင္းတို႔ကို အလစ္သုတ္သြား .. ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မထြက္တတ္ေသာ ဆည္းဆာအား ေခါင္းပုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲသည္။ အသံေတြနဲ႔ပ်ာယာ ခတ္ေနတဲ့ ႏွစ္သက္ေသာ ျမစ္ေလးကို ငါသည္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ။...
ထိတ္လန္႔မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ နက္ရွဳိင္းေနျပီလဲ … ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒန္းလိုလႊဲေနရတာ ေမာျပီ … ပစ္တင္လိုက္ရတဲ့ နားလည္မႈဟာ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္က်မလာဘူး … ရပါတယ္ … ယံုၾကည္ မေပးပါနဲ႔ …...
စိတၱဇ (၁)
မိုးကလင္းေနေပမယ့္
စိတ္ကမလင္းေသးဘူး
ဖန္ခြက္ထဲ ငါ့ကိုယ္ငါေလာင္းထဲ့တာ
မင္းနာမည္ေတြလွ်ံက်လာတယ္။ ။
၁၇ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၄
စိတၱဇ (၂)
အခ်ိန္တန္ရင္အားလံုး
အိမ္ျပန္ၾကရမွာပဲ
ခ်ယ္ရီေတြ ပြင့္ျပီလား
ေဆာင္းတြင္း ေအးျပီလား
ငါနဲ႔မင္း တက္တိုက္ရမဲ့ စစ္ပြဲမ်ား
ငါတစ္ေနကုန္ ထိုင္ၾကည့္ေနတာ။ ။
၁၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၄
စိတၱဇ (၃)
တေန႔ေန႔ေတာ့
ေနာက္ခံတီးလံုးေတြ ထည့္ျဖစ္ဦးမွာပါ
လွမ္းေနဆဲ ငါ့စိတ္ကူးေလး
ေဘးနားတိုးလိုက္ရတဲ့အခါ
ဒါမွမဟုတ္
ဖုန္းခြက္ထဲ မင္းဝင္သက္ေလး
ေယာင္ယမ္းစမ္းမိတဲ့အခါ
သံုးဆယ္တစ္ဘံုလံုးကို ေအာ္ဆဲျပီး
ေလးေလးပင္ပင္ ရယ္ရတာ
ေတးသရုပ္ေဖၚ ဇာတ္ဝင္ခန္းနဲ႔ေတာ့
မတူဘူးေပါ့
တေန႔ေန႔ေတာ့
ေနာက္ခံတီးလံုးေတြ ထည့္ျဖစ္ဦးမွာပါ ။ ။
၉ရက္ ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၅
စိတၱဇ (၄)
ငါမသိတဲ့ ပေဟဠိေတြခ်ည္း
ငါဝယ္ခဲ့တယ္
ငါ့ရွင္သန္မႈ မင္းမျမင္ေတာ့ရင္
ငါ့နာဖ်ားမႈ မင္းမၾကားေတာ့ရင္
သတိရစိတ္ဆီ ဖုန္းေခၚလိုက္တိုင္း
ဆက္ရက္တစ္ေကာင္ပဲ
နိစၥဓူ၀ ဖုန္းလာကိုင္ေတာ့ရင္ ။ ။
၁၄ ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၅
စိတၱဇ (၅)
ငါဟာ အရယ္သန္တဲ့
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္
ငါ့သတိရစိတ္ေတြ
မိုးလင္းေပါက္ဘံုဆိုင္တစ္ခု ျဖစ္လာေတာ့ ငါရယ္၊
ငါ့ေျခလွမ္းေတြ
နယူးေယာက္ျမိဳ႕ၾကီး ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့ ငါရယ္၊
မင္းေက်ာျပင္ဟာ
အျခားလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘာသာစကားျဖစ္သြားေတာ့လည္း ငါရယ္၊
မင္းလက္သၾကြယ္မွာ
ငါ့ရင္ကိုျဖတ္မဲ့ စိန္ပြင့္ေလးေတြလက္ေနေတာ့လည္း ငါရယ္၊
အဲ့ဒီ့ငါ့ရယ္သံေတြဟာ ဟာသေတြမလို
အဲ့ဒီ့ငါ့ရယ္သံေတြဟာ ကမၻာၾကီးအကူအညီမလို
နာလန္ထူခါစ နံရုိးတစ္ေခ်ာင္း
ဝိုင္တစ္ခြက္နဲ႔ အေႏြးဓာတ္လိုသလို မင္းကိုငါလိုတဲ့အခါ ငါရယ္ခဲ့
မ်က္ႏွာလႊဲသြားတဲ့ ျမင္ေနၾကားေနၾက ႏူးညံ့မႈေတြနဲ႕
က်င့္သားမရေသးေပမဲ့လည္း
ငါရယ္ဆဲ ။ ။
၂၉ရက္ ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၅
စိတၱဇ (၆)
စာအိတ္ကို ဖြင့္ေဖာက္ပါ
ေကာ္ဖီခြက္ကို ေက်ာ္သြားပါ
ေနာက္ …
မသြင္းရေသးတဲ့ တိတ္ေခြမွာ
ဒရာမာလို႕ တပ္ပါ
ခင္ဗ်ား ေပ်ာ္ပါေစ
ကြ်န္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္ပါေစ။ ။
ေမ ၉ ၂၀၁၅ မနက္ ၁၂း၃၈
စိတၱဇ (၇)
ေလၾကမ္းေတြ မတိုုက္ဘူး
ပန္းအိုုးလည္း မကြဲဘူး
ပ်င္းရိစြာ ေကြးေလ့ရွိတဲ့
မ်က္ခံုးထူထူေပၚ
လိပ္ျပာေလးေတာ့ လာလာနားသတဲ့
အာရံုုပါပဲ။ ။
ဇူလိုုင္ ၇ရက္ ၂၀၁၅
စိတၱဇ (၈)
နပ္မွန္ဖူးတဲ့ ငရဲကို ေမ့ျပီ
ထိုးရပ္သြားတဲ့ အသက္ရႈသံကို ေမ့ျပီ
လမ္းမၾကံဳေတာ့တဲ့ ထမင္းလံုးတေစၦကို ေမ့ျပီ
ဓာတ္ပံုထဲကအတိုင္းသာ ျပံဳးေနပါ
တိုက္ဆိုင္မႈဆိုတာ အက္တြန္တစ္ခုသာ ။ ။
ႏို ဝင္ဘာ ၁၉ ၂၀၁၅
စိတၱဇ ( ၉ )
မ်ဥ္းၾကားက ကူးပါတယ္
ေရေမႊးေတြဟာ အကုုန္ေခါင္းကိုုက္စရာေတြခ်ည္းပဲ
သံမႈိစြဲ ျပတင္းတံခါးဟာ ျငိမ္ျမဲျငိမ္ေန
သစ္ရြက္ေတြကိုု လႈပ္ယူရတယ္။ ။
၂၉ မတ္လ ၂၀၁၆
စိတၱဇ ( ၁၀ )
သတိရျခင္းလိုု႔ဆိုုလိုုက္တာနဲ႔
ကိုုယ္ဟာ အေဝးၾကီးေရာက္သြားတယ္
ကမာၻၾကီးမွာ
ဒီ့ထက္ ပူတဲ့ေန႕ေတြရွိမယ္ ..
ကြက္က်ားမိုုးနဲ႔ သက္တံ့ေသေတြ ျမင္မိမွ
ဘုုရားသခင္ ဖန္တီးမႈကိုု ျပန္လည္သတိရ
ကံၾကမၼာကိုု ဆဲရျပန္တယ္။ ။
ေမ ၃၁ ၂၀၁၆
မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားလူမွားတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ ေၾသာ္ တစ္ကယ္ပါဆို ခင္ဗ်ားႏွယ့္ ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား ဟုတ္တယ္...
အိပ္မက္ထဲ အိပ္မက္နဲ႔ဆင္တာေတြ စစ္ဖယ္ေနမိ … ကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးေရ …. ကိုယ့္အေပၚေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ဖဲၾကိဳးေလးေရ …. ကိုယ့္ဆီ ငဲ့က်ဖူးခဲ့တဲ့ ရယ္သံေလးေရ …. တံခါးဖြင့္ပါကြာ .....
တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား … ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ … ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ … ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ … ခန္႔မွန္းေနၾက...
“It is easier to find men who will volunteer to die, than to find those who are willing to endure pain with patience.” – Julius Caesar ကၽြန္ေတာ္ ဒီ playlist အတြက္ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ Julius Caesar ေျပာခဲ့တဲ့စကားထက္ သာလြန္တဲ့ စကားရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။...
ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ရွင္သိလား ခပ္ရွရွ ရယ္ေမာေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် စိတ္နံရံမွာ တခုတ္တရဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ႏူးညံ့မႈေတြ ခဏခဏ...
မခင္တြယ္လိုေတာ့တဲ့ မျပတ္သားမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်ေနေရာေပါ့။ “ေခါက္ရိုးတစ္ဖက္” “ခ်ိဳးရာတစ္ဖက္” ေသေသသပ္သပ္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္။ ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ စကၠန္႔တံေတြနဲ႔ နားၾကားလြဲခဲ့တဲ့...
ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ … ေသြးရူးေသြးတန္း လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေနသားက်မႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး … အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ...
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ … တစ္ကယ္ေျပာတာ …. အရင္လို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … အခုလို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … ဒါမွမဟုတ္ … ေနာင္လို “_______” ထားပါ …. ကြက္လပ္ဆိုတာ … ကၽြန္ေတာ့္အတြက္...
အေမွာင္တစ္ခ်ိဳ႕ အလင္းတို႔ကို အလစ္သုတ္သြား .. ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မထြက္တတ္ေသာ ဆည္းဆာအား ေခါင္းပုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲသည္။ အသံေတြနဲ႔ပ်ာယာ ခတ္ေနတဲ့ ႏွစ္သက္ေသာ ျမစ္ေလးကို ငါသည္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ။...
ထိတ္လန္႔မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ နက္ရွဳိင္းေနျပီလဲ … ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒန္းလိုလႊဲေနရတာ ေမာျပီ … ပစ္တင္လိုက္ရတဲ့ နားလည္မႈဟာ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္က်မလာဘူး … ရပါတယ္ … ယံုၾကည္ မေပးပါနဲ႔ …...
ကိုုင္ထားတဲ့ အံစာကိုု ခ်လိုုက္ပါ
ကြ်န္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္
ဖတ္လက္စ စာအုုပ္တစ္အုုပ္မွာ
ဘုုရားသခင္ကိုု ကြ်န္ေတာ္ရွာမေတြ႕ပါ
ခင္ဗ်ား လက္သည္းေတြနဲ႔
ကုုတ္ျခစ္တာကိုု မရပ္ႏိုုင္သေရြ႕ေတာ့
ေၾကာင္ေလး အျဖစ္နဲ႔ ထားရမွာပဲ
ကြ်န္ေတာ့္ကိုု ခ်စ္ပါ
ေကာ္ဖီခြက္ထဲ က်ဥ္ဆံတစ္ေတာင့္
ျပဳတ္က်လာသလိုုေပါ့
ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုခင္တြယ္လြန္းလိုု႔
ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ျပန္ကူးယူထားတယ္
ဖိုုက္တင္ခန္းမတိုုင္ခင္ အထိေတာ့
အားလံုုးဟာ မင္းသားပဲ
ရွပ္အက်ႌထဲ ဟာသေတြ ထည့္ထားတယ္
ကြ်န္ေတာ့္ ပုုဆိုုးက
ကမၻာၾကီးေလာက္ထိတာ့ မလံုုဘူး
ခင္ဗ်ားကေတာ့ ရယ္မွာပဲ
လူ႔တန္ဖိုးဆိုတာ ဘယ္လိုေမ့ေလ်ာ့မႈမ်ိဳးလဲ
ပ်င္းရိမႈကို မၾကာခဏ ထုတ္ၾကည့္ရတယ္
ေဆးလိပ္မွာ အရသာမလိုဘူး
ဖီလင္မွာ အရသာလိုတယ္
ဘယ္သူ႔မွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ေသခ်ာ ျပန္မျမည္းၾကည့္ဘူးဖူး
ညီညာတဲ့ သြားေတြဟာ
လွ်ိဴ႕ဝွက္ႏိုင္လြန္းစြ
မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕တာ ေမာတဲ့ေန႔မ်ား
ခင္ဗ်ားကေတာ့ ရယ္မွာပဲ
သတ္ကြင္းထဲ တံေတြးမ်ိဳခ်တာ့ေကာ ဘာထူးဦးမလဲ
ဘုရားသခင္ ခင္ဗ်ား
ကြ်န္ေတာ္ဝဋ္ေျခခဲ့ပါတယ္
ဝတ္ေတာ့ မေက်ခဲ့ပါဘူး ။ ။
သက္ေထြး
ဇူလိုင္ ၁၆ ၂၀၁၅
စာၾကြင္း။ ။ အန္စာ = အန္ထားတဲ့စာ ၊ အံစာ = အံစာတံုး
မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားလူမွားတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ ေၾသာ္ တစ္ကယ္ပါဆို ခင္ဗ်ားႏွယ့္ ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား ဟုတ္တယ္...
အိပ္မက္ထဲ အိပ္မက္နဲ႔ဆင္တာေတြ စစ္ဖယ္ေနမိ … ကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးေရ …. ကိုယ့္အေပၚေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ဖဲၾကိဳးေလးေရ …. ကိုယ့္ဆီ ငဲ့က်ဖူးခဲ့တဲ့ ရယ္သံေလးေရ …. တံခါးဖြင့္ပါကြာ .....
တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား … ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ … ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ … ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ … ခန္႔မွန္းေနၾက...
“It is easier to find men who will volunteer to die, than to find those who are willing to endure pain with patience.” – Julius Caesar ကၽြန္ေတာ္ ဒီ playlist အတြက္ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ Julius Caesar ေျပာခဲ့တဲ့စကားထက္ သာလြန္တဲ့ စကားရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။...
ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ရွင္သိလား ခပ္ရွရွ ရယ္ေမာေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် စိတ္နံရံမွာ တခုတ္တရဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ႏူးညံ့မႈေတြ ခဏခဏ...
မခင္တြယ္လိုေတာ့တဲ့ မျပတ္သားမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်ေနေရာေပါ့။ “ေခါက္ရိုးတစ္ဖက္” “ခ်ိဳးရာတစ္ဖက္” ေသေသသပ္သပ္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္။ ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ စကၠန္႔တံေတြနဲ႔ နားၾကားလြဲခဲ့တဲ့...
ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ … ေသြးရူးေသြးတန္း လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေနသားက်မႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး … အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ...
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ … တစ္ကယ္ေျပာတာ …. အရင္လို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … အခုလို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … ဒါမွမဟုတ္ … ေနာင္လို “_______” ထားပါ …. ကြက္လပ္ဆိုတာ … ကၽြန္ေတာ့္အတြက္...
အေမွာင္တစ္ခ်ိဳ႕ အလင္းတို႔ကို အလစ္သုတ္သြား .. ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မထြက္တတ္ေသာ ဆည္းဆာအား ေခါင္းပုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲသည္။ အသံေတြနဲ႔ပ်ာယာ ခတ္ေနတဲ့ ႏွစ္သက္ေသာ ျမစ္ေလးကို ငါသည္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ။...
ထိတ္လန္႔မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ နက္ရွဳိင္းေနျပီလဲ … ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒန္းလိုလႊဲေနရတာ ေမာျပီ … ပစ္တင္လိုက္ရတဲ့ နားလည္မႈဟာ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္က်မလာဘူး … ရပါတယ္ … ယံုၾကည္ မေပးပါနဲ႔ …...
ငါတို႔ ဆက္ေျပာျဖစ္ၾကဦးမယ္
ေနဝင္ခ်ိန္ျခင္းမတူေပမဲ့
တစ္လမ္းထဲေလွ်ာက္ျဖစ္ေနဆဲ အေၾကာင္းေတြ
ငါတို႔ ဆက္ေျပာျဖစ္ၾကဦးမယ္
ပုခံုးတစ္ဖက္ကို မမွီႏိုင္တဲ့ လက္ေတြနဲ႔
တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ ဖ်ားလ်က္ အိပ္မက္ေတြ
ဘယ္သူ ယံုမွာလဲ
တိုက္ဆိုင္မႈဆိုတာ
ငါတို႔အသဲအသန္ရွာေဖြေနတဲ့ ရွင္သန္မႈလို႔
ေလွာင္အိမ္ထဲ
စက္သပ္ထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို
ငါတို႔ တြန္းထုတ္ခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္
ဆုေတာင္းေတြေမ့ပစ္ခဲ့တဲ့ ကမၻာၾကီးကို
ငါတို႔ ေမ့လိုကျ္ပီ
ျပန္ဆိုေတးေတြဖန္ဆင္းမေပးႏိုင္တဲ့ ဝိုင္တစ္ခြက္ကိုလည္း
ငါတို႔ ေမ့လိုက္ျပီ
လူႏွစ္ဦး နာဖ်ားမႈမွာ
အစြန္းအထင္းခံ အေႏြးဓာတ္တစ္ခု မလိုအပ္ဘူးလား
ငါတို႔ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ကိုသြားၾကမယ္
တဒဂၤပဲျဖစ္ျဖစ္
တနလၤာျမန္ျမန္ေရာက္တဲ့
ရထားတစ္စင္းကို ငါတို႔ ေစာင့္စီးမယ္
တဒဂၤပဲျဖစ္ျဖစ္
အကယ္၍ဆိုတဲ့
ပ်ံသန္းမႈနဲ႔ ငါတို႔ စျမံဳ႕ျပန္မယ္
ငါတို႔ကဗ်ာေတြက
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ စြန္႔စားခန္းေတြပဲ
အေမႊးပြ ကုတ္အက်ီၤတစ္ထည္က
ငါတို႔ ဆာေလာင္မႈကို ေကာင္းစြာမလည္ပတ္ႏိုင္
ျပာႏွမ္းေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခါ
ေလာင္ကြ်မ္းေနတဲ့ မီးခိုးေငြ႕ေတြသာ ငါတို႔ ျဖစ္လိုက္ၾကယံု
ငါတို႔ ဆက္ေျပာျဖစ္ၾကဦးမယ္
ငါတို႔ ကမၻာၾကီးကို ေမ့လိုက္ဖို႔
ငါတို႔ ဆက္ေျပာျဖစ္ၾကဦးမယ္
ကမၻာၾကီးက ငါတို႔ဆုေတာင္းေတြကို ေမ့လိုက္လို႔ ။ ။
သက္ေထြး
၁၇ ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၁၄
မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားလူမွားတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ ေၾသာ္ တစ္ကယ္ပါဆို ခင္ဗ်ားႏွယ့္ ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား ဟုတ္တယ္...
အိပ္မက္ထဲ အိပ္မက္နဲ႔ဆင္တာေတြ စစ္ဖယ္ေနမိ … ကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးေရ …. ကိုယ့္အေပၚေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ဖဲၾကိဳးေလးေရ …. ကိုယ့္ဆီ ငဲ့က်ဖူးခဲ့တဲ့ ရယ္သံေလးေရ …. တံခါးဖြင့္ပါကြာ .....
တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား … ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ … ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ … ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ … ခန္႔မွန္းေနၾက...
“It is easier to find men who will volunteer to die, than to find those who are willing to endure pain with patience.” – Julius Caesar ကၽြန္ေတာ္ ဒီ playlist အတြက္ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ Julius Caesar ေျပာခဲ့တဲ့စကားထက္ သာလြန္တဲ့ စကားရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။...
ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ရွင္သိလား ခပ္ရွရွ ရယ္ေမာေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် စိတ္နံရံမွာ တခုတ္တရဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ႏူးညံ့မႈေတြ ခဏခဏ...
မခင္တြယ္လိုေတာ့တဲ့ မျပတ္သားမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်ေနေရာေပါ့။ “ေခါက္ရိုးတစ္ဖက္” “ခ်ိဳးရာတစ္ဖက္” ေသေသသပ္သပ္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္။ ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ စကၠန္႔တံေတြနဲ႔ နားၾကားလြဲခဲ့တဲ့...
ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ … ေသြးရူးေသြးတန္း လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေနသားက်မႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး … အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ...
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ … တစ္ကယ္ေျပာတာ …. အရင္လို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … အခုလို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … ဒါမွမဟုတ္ … ေနာင္လို “_______” ထားပါ …. ကြက္လပ္ဆိုတာ … ကၽြန္ေတာ့္အတြက္...
အေမွာင္တစ္ခ်ိဳ႕ အလင္းတို႔ကို အလစ္သုတ္သြား .. ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မထြက္တတ္ေသာ ဆည္းဆာအား ေခါင္းပုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲသည္။ အသံေတြနဲ႔ပ်ာယာ ခတ္ေနတဲ့ ႏွစ္သက္ေသာ ျမစ္ေလးကို ငါသည္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ။...
ထိတ္လန္႔မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ နက္ရွဳိင္းေနျပီလဲ … ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒန္းလိုလႊဲေနရတာ ေမာျပီ … ပစ္တင္လိုက္ရတဲ့ နားလည္မႈဟာ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္က်မလာဘူး … ရပါတယ္ … ယံုၾကည္ မေပးပါနဲ႔ …...
ငါ့ေနက မင္းဘက္က အေစာၾကီးထြက္တယ္
ငါ့မ်က္လံုးဆံုးတဲ့အထိ ငါ့စိတ္က မဆံုးေသးဘူး
မင္းျပန္တင္ေပးခ်င္တဲ့ၾကယ္ဟာ ငါ့ခ်ည္တိုင္မွာ
အၾကြင္းမဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ ဘယ္သူၾကံဳဖူးသလဲ
အိမ္ျပင္ကို တစ္ညလံုး ငါထြက္ၾကည့္ျဖစ္တယ္
ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုရဲ႕ ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲ
ဂႏၱ၀င္ေတးသြားေတြ သယ္လာတဲ့ ငါ့ကို ေတြ႕တယ္
စကၠဴေလယဥ္ပ်ံေလးတစ္စင္း ျပင္ထားတဲ့ မင္းကို ေတြ႕တယ္
တစ္ၾကြင္းတဲ့ တနဂၤေႏြေတြထဲ
မင္းနဖူးေပၚက စံပယ္ပြင့္ေလး ဘယ္သူတြန္းေရႊ႕ခဲ့သလဲ
မင္းအသက္ရႈသံေပၚက ဆြဲၾကိဳးေလး ဘယ္သူတတ္ေပးခဲ့သလဲ
ငါအံ့အားသင့္ရ
မင္းႏႈတ္ခမ္းေလး တင္းေစ့ထားတာ
ငါ့အထီးက်န္မႈပဲဆိုတာ ငါျပန္သတိရ
ငါအံ့အားသင့္ရ
ငါရုပ္ရွင္ရံုထဲ ဝင္ထိုင္မိတဲ့အခါ
ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာေငးၾကည့္ဖူးတဲ့
ရယ္သံတစ္ခုကို ငါျပန္သတိရ
ငါအံ့အားသင့္ရ
ငါ့ကိုယ္စား
ပိတ္မိေနတဲ့ ေနသားက်လြန္ကဲမႈအေပၚ
ယတိျပတ္သံသယရွိဖို႔ မင္းစိတ္ကူးခဲ့စဥ္ ငါရွိခဲ့တယ္
ငါ့ကိုယ္စား
ရုပ္ျပန္ဖ်က္ထားတဲ့ အရွိန္ေသနာက်င္မႈအေပၚ
မိုင္ကုန္ေမာင္းႏွင္ဖို႔ မင္းျငင္းပယ္ေနစဥ္မွာလဲ ငါရွိေနဆဲ
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အတၱၾကီးစြာ အသံေတြ ဖူးပြင့္မယ့္ေန႔ကို ေစာင့္ေနတယ္
ဆုေတာင္းဆိုတာ မင္းရယ္ငါရယ္ ပစ္ခ်ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ခိုစာေတြပဲ
လက္ခံထားလိုက္တဲ့ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ
မေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ျပက္လံုးေတြျဖစ္ေၾကာင္း
ငါတို႔ပဲ သိတယ္
ပုခံုးေပၚ ေက်ာ္္ေက်ာ္ၾကည့္ဖူးတဲ့
ထက္ဝက္ပ်က္ ႏႈတ္ဆက္မႈေတြကို
ငါဘယ္လို လွမ္းေခၚရဦးမလဲ
ပက္လက္ကုလားထုိင္တစ္လံုးေပၚက
အေပ်ာ္တမ္း မီးခိုးေငြ႕ေတြကို
မင္းလည္း ငါ့လိုဆို ခံတြင္းပ်က္မိမွာပဲ ။ ။
သက္ေထြး
၂၆ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၄
မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားလူမွားတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ ေၾသာ္ တစ္ကယ္ပါဆို ခင္ဗ်ားႏွယ့္ ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား ဟုတ္တယ္...
အိပ္မက္ထဲ အိပ္မက္နဲ႔ဆင္တာေတြ စစ္ဖယ္ေနမိ … ကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးေရ …. ကိုယ့္အေပၚေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ဖဲၾကိဳးေလးေရ …. ကိုယ့္ဆီ ငဲ့က်ဖူးခဲ့တဲ့ ရယ္သံေလးေရ …. တံခါးဖြင့္ပါကြာ .....
တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား … ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ … ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ … ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ … ခန္႔မွန္းေနၾက...
“It is easier to find men who will volunteer to die, than to find those who are willing to endure pain with patience.” – Julius Caesar ကၽြန္ေတာ္ ဒီ playlist အတြက္ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ Julius Caesar ေျပာခဲ့တဲ့စကားထက္ သာလြန္တဲ့ စကားရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။...
ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ရွင္သိလား ခပ္ရွရွ ရယ္ေမာေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် စိတ္နံရံမွာ တခုတ္တရဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ႏူးညံ့မႈေတြ ခဏခဏ...
မခင္တြယ္လိုေတာ့တဲ့ မျပတ္သားမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်ေနေရာေပါ့။ “ေခါက္ရိုးတစ္ဖက္” “ခ်ိဳးရာတစ္ဖက္” ေသေသသပ္သပ္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္။ ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ စကၠန္႔တံေတြနဲ႔ နားၾကားလြဲခဲ့တဲ့...
ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ … ေသြးရူးေသြးတန္း လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေနသားက်မႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး … အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ...
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ … တစ္ကယ္ေျပာတာ …. အရင္လို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … အခုလို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … ဒါမွမဟုတ္ … ေနာင္လို “_______” ထားပါ …. ကြက္လပ္ဆိုတာ … ကၽြန္ေတာ့္အတြက္...
အေမွာင္တစ္ခ်ိဳ႕ အလင္းတို႔ကို အလစ္သုတ္သြား .. ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မထြက္တတ္ေသာ ဆည္းဆာအား ေခါင္းပုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲသည္။ အသံေတြနဲ႔ပ်ာယာ ခတ္ေနတဲ့ ႏွစ္သက္ေသာ ျမစ္ေလးကို ငါသည္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ။...
ထိတ္လန္႔မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ နက္ရွဳိင္းေနျပီလဲ … ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒန္းလိုလႊဲေနရတာ ေမာျပီ … ပစ္တင္လိုက္ရတဲ့ နားလည္မႈဟာ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္က်မလာဘူး … ရပါတယ္ … ယံုၾကည္ မေပးပါနဲ႔ …...
ကိုယ္စကားနည္းတဲ့ေန႔ေတြမွာ
ဖိနပ္စင္ေလးဆီေရာက္သြားတယ္
ဖိနပ္စင္ေလးက ကိုယ့္ကိုမၾကည့္ဘူး
ကိုယ္သူ႔အတြက္ ဖိနပ္တစ္ရံေတာင္မွ
ပါမလာတာကိုလည္း သူဂရုစိုက္ဟန္မရွိဘူး
ကိုယ္က သူ႔ေဘးမွာ ငုတ္တုတ္
တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္သူ႔ကိုမွီထားတယ္
ကိုယ္ သူ႔ဆီက စာအုပ္တစ္အုပ္
ယူဖတ္လို႔ မရဘူး
ကိုယ္ သူ႔ဆီက အေအးတစ္ပုလင္း
ထုတ္ေသာက္လို႔ မရဘူး
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္မွီထားတယ္
“ကမၻာၾကီးဟာဒီ့ထက္ပိုျပီး အတိမ္းအေစာင္းမခံေတာ့ဘူး” ကဗ်ာကို
အဲ့လိုပဲ သူ႔ကို မွီထားရင္း ကိုယ္ေရးခဲ့တယ္
တစ္ေန႔က ကိုယ့္ထီးေဂါက္ေလးနဲ႔
သူ႔ကို မိတ္ဆက္ေပးတယ္
သူ႔ရင္ဝဆီးနင္းထားၾကတဲ့ ဖိနပ္ေတြထက္
သူ႔ပုခံုးေလး မွီထားခ်င္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ သူ႔ဆီတိုးေစခ်င္တယ္
သူကေတာ့ အရင္လိုပဲ
ကိုယ့္ကို ျပန္မၾကည့္ဘူး
ကိုယ္သူ႔အနား ဝင္ထိုင္တယ္
ဆက္ရက္ေတြ တစ္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ေရတယ္
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆီ ဖုန္းေခၚတယ္
ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေျခသံေတြကို နားေထာင္တယ္
ကုိယ္ၾကိဳက္တာတစ္ခုက
သူက ကိုယ္ေဆးလိပ္ေငြ႔နဲ႔
သက္ျပင္းေတြေရာလႊတ္မိတဲ့အခါ
ကိုယ့္ဘက္လွည့္ျပီး
ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ မဟန္႔တာပဲ
ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္သူ႔နား
မနက္ခင္းသတင္းစာ ေစာင့္ယူတတ္လာတယ္
ညေနခင္းအိမ္အျပန္ စိုးရိမ္တတ္လာတယ္
ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္သံ ေအာက္ေမ့တတ္လာတယ္
သူကေတာ့ အရင္လိုပဲ
ကိုယ့္ကို ျပန္မၾကည့္ဘူး
ကိုယ္က ေနကာမ်က္မွန္တစ္လက္ရဲ႕ အလင္းလက္ဆံုးေန႔တစ္ေန႔အေၾကာင္းန
ဘက္ထရီကားေလးတစ္စီးရဲ႕ အေဝးဆံုးခရီးေတြအေၾကာင္း ေျပာတယ္
သူကေတာ့ အရင္လိုပဲ
ကိုယ့္ကို ျပန္မၾကည့္ဘူး
ကိုယ့္ထီးေဂါက္ေလးက အေညာင္းေျပအညာေျပ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခ်င္တယ္တဲ့
ကိုယ္ကေတာ့ သူ႔ကိုဆက္မွီထားတယ္
ကိုယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွာေနတယ္
သူ သူ႔ကိုယ္သူ ေတြ႔ထားတယ္
ဒီပံုအတိုင္းဆို
ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲ
မိုးေတြရြာဦးမယ္ ။ ။
သက္ေထြး
၂၂ရက္ ဧျပီ ၂၀၁၄ ညေန ၅း၅၀
မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားလူမွားတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ ေၾသာ္ တစ္ကယ္ပါဆို ခင္ဗ်ားႏွယ့္ ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား ဟုတ္တယ္...
အိပ္မက္ထဲ အိပ္မက္နဲ႔ဆင္တာေတြ စစ္ဖယ္ေနမိ … ကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးေရ …. ကိုယ့္အေပၚေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ဖဲၾကိဳးေလးေရ …. ကိုယ့္ဆီ ငဲ့က်ဖူးခဲ့တဲ့ ရယ္သံေလးေရ …. တံခါးဖြင့္ပါကြာ .....
တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား … ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ … ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ … ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ … ခန္႔မွန္းေနၾက...
“It is easier to find men who will volunteer to die, than to find those who are willing to endure pain with patience.” – Julius Caesar ကၽြန္ေတာ္ ဒီ playlist အတြက္ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ Julius Caesar ေျပာခဲ့တဲ့စကားထက္ သာလြန္တဲ့ စကားရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။...
ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ရွင္သိလား ခပ္ရွရွ ရယ္ေမာေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် စိတ္နံရံမွာ တခုတ္တရဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ႏူးညံ့မႈေတြ ခဏခဏ...
မခင္တြယ္လိုေတာ့တဲ့ မျပတ္သားမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်ေနေရာေပါ့။ “ေခါက္ရိုးတစ္ဖက္” “ခ်ိဳးရာတစ္ဖက္” ေသေသသပ္သပ္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္။ ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ စကၠန္႔တံေတြနဲ႔ နားၾကားလြဲခဲ့တဲ့...
ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ … ေသြးရူးေသြးတန္း လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေနသားက်မႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး … အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ...
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ … တစ္ကယ္ေျပာတာ …. အရင္လို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … အခုလို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … ဒါမွမဟုတ္ … ေနာင္လို “_______” ထားပါ …. ကြက္လပ္ဆိုတာ … ကၽြန္ေတာ့္အတြက္...
အေမွာင္တစ္ခ်ိဳ႕ အလင္းတို႔ကို အလစ္သုတ္သြား .. ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မထြက္တတ္ေသာ ဆည္းဆာအား ေခါင္းပုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲသည္။ အသံေတြနဲ႔ပ်ာယာ ခတ္ေနတဲ့ ႏွစ္သက္ေသာ ျမစ္ေလးကို ငါသည္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ။...
ထိတ္လန္႔မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ နက္ရွဳိင္းေနျပီလဲ … ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒန္းလိုလႊဲေနရတာ ေမာျပီ … ပစ္တင္လိုက္ရတဲ့ နားလည္မႈဟာ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္က်မလာဘူး … ရပါတယ္ … ယံုၾကည္ မေပးပါနဲ႔ …...
ဘဝဟာတိုလာ
ျမင္ဖူးတဲ့ည
ျမင္ေနတဲ့ည
ျမင္ေနဆဲည
ပစ္မွတ္မရွိ
ပစ္ခတ္ေနတာေတြပဲရွိ
အေပါစား ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္
အခန္႔သား စကားေတြေျပာ
ထိခိုက္ရွနာမႈဟာ
လြယ္လြယ္ေလး ဝင္လာ
လြယ္လြယ္ေလး ထြက္သြား
ခံႏိုင္ရည္ဟာ
ဘယ္ႏွစ္ခါ ေသႏိုင္
ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ ရွင္ႏိုင္
ေနာင္မွသိခဲ့
ေနာက္ထပ္မသိေသး
ေနစရာဟာ ေနရာမဟုတ္
ေျခလွမ္းဟာ ေျခေထာက္မဟုတ္
ေလာင္စာဟာ မီးေတာက္မဟုတ္
ေႏြဦးေပါက္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုရန္ရွိ
ဖိတ္စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာရန္ရွိ
အိပ္မက္တစ္တို႔စြဲ
သက္ျပင္းတစ္လိပ္ဖြာ
တစ္ေနရာထဲကိုၾကည့္
ဖုန္းေကာလ္တစ္ေကာလ္ေခၚ
ကိတ္မုန္႔တစ္လံုးလွီး
ခပ္လွမ္းလွမ္းကလက္ခုပ္တီး ။ ။
သက္ေထြး
၃၁ ေအာက္တိုဘာ ေန႔လည္ ၃း၄၆
မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားလူမွားတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ ေၾသာ္ တစ္ကယ္ပါဆို ခင္ဗ်ားႏွယ့္ ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား ဟုတ္တယ္...
အိပ္မက္ထဲ အိပ္မက္နဲ႔ဆင္တာေတြ စစ္ဖယ္ေနမိ … ကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးေရ …. ကိုယ့္အေပၚေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ဖဲၾကိဳးေလးေရ …. ကိုယ့္ဆီ ငဲ့က်ဖူးခဲ့တဲ့ ရယ္သံေလးေရ …. တံခါးဖြင့္ပါကြာ .....
တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား … ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ … ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ … ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ … ခန္႔မွန္းေနၾက...
“It is easier to find men who will volunteer to die, than to find those who are willing to endure pain with patience.” – Julius Caesar ကၽြန္ေတာ္ ဒီ playlist အတြက္ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ Julius Caesar ေျပာခဲ့တဲ့စကားထက္ သာလြန္တဲ့ စကားရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။...
ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ရွင္သိလား ခပ္ရွရွ ရယ္ေမာေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် စိတ္နံရံမွာ တခုတ္တရဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ႏူးညံ့မႈေတြ ခဏခဏ...
မခင္တြယ္လိုေတာ့တဲ့ မျပတ္သားမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်ေနေရာေပါ့။ “ေခါက္ရိုးတစ္ဖက္” “ခ်ိဳးရာတစ္ဖက္” ေသေသသပ္သပ္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္။ ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ စကၠန္႔တံေတြနဲ႔ နားၾကားလြဲခဲ့တဲ့...
ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ … ေသြးရူးေသြးတန္း လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေနသားက်မႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး … အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ...
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ … တစ္ကယ္ေျပာတာ …. အရင္လို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … အခုလို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … ဒါမွမဟုတ္ … ေနာင္လို “_______” ထားပါ …. ကြက္လပ္ဆိုတာ … ကၽြန္ေတာ့္အတြက္...
အေမွာင္တစ္ခ်ိဳ႕ အလင္းတို႔ကို အလစ္သုတ္သြား .. ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မထြက္တတ္ေသာ ဆည္းဆာအား ေခါင္းပုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲသည္။ အသံေတြနဲ႔ပ်ာယာ ခတ္ေနတဲ့ ႏွစ္သက္ေသာ ျမစ္ေလးကို ငါသည္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ။...
ထိတ္လန္႔မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ နက္ရွဳိင္းေနျပီလဲ … ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒန္းလိုလႊဲေနရတာ ေမာျပီ … ပစ္တင္လိုက္ရတဲ့ နားလည္မႈဟာ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္က်မလာဘူး … ရပါတယ္ … ယံုၾကည္ မေပးပါနဲ႔ …...
ဒီပြဲမွာ ငါရွံဳးတယ္
ငါ့ကိုငါ မိမိရရခ်ံဳ႕ၾကည့္တဲ့အခါ
တစ္သက္လံုး ေသေဖၚညွိမရတဲ့စိတ္က
ရယ္သံေမာသံေတြ ထုတ္ခ်င္းေပါက္တဲ့အထိ
ငါ့ေဘးမွာ တိုက္ပြဲဝင္ေနတာ ငါေတြ႔တယ္
ဒါေပမဲ့ ဒီပြဲမွာ ငါရွံဳးပါတယ္
ငါေျပာခဲ့သားပဲ
စစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္
အဖ်ားဓာတ္လိုအပ္ေနတဲ့ သမာဓိမွာ
မိုးေရငတ္သူဟာ အရွံဳးပဲ
မိျပီလို႔ ထင္ရတဲ့
ဝတ္ေက်တန္းေက် အင္အားကို
ငါျမဲေနေအာင္ ကိုင္ထားတယ္
က်ိတ္ျပီး က်ိန္ဆဲေနမိတဲ့
ဖံုးမရဖိမရ စာနာမႈကိုေတာ့
ငါျဖတ္ပစ္မလား စိတ္ကူးတယ္
ထိခိုက္ရွနာမႈထက္
ေမွးမွိန္လြင့္ပါးမႈကိုမ်ား
ငါ ပိုေၾကာက္ေနမိသလား
ငါ့ ဦးေခါင္းထဲ ယိုစီးေနတဲ့
လူ႔တန္ဖိုးဆိုတာ
ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးေတာ့
မဟုတ္တန္ရာ
ဒီပြဲမွာ ငါရွံဳးပါတယ္
ငါေျပာခဲ့သားပဲ
ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ သစၥာအေပၚ
ခဏတျဖဳတ္တင္လာတဲ့
ေမ့စရာ ေမာစရာေတြကို
ငါမူးမူးနဲ႔ ေပးဝင္လိုက္တာကိုက
ငါရွံဳးတယ္။ ။
သက္ေထြး
၃၀ ဧျပီ ၂၀၁၃ ေန႔လည္ ၃း၀၃
မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားလူမွားတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ ေၾသာ္ တစ္ကယ္ပါဆို ခင္ဗ်ားႏွယ့္ ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား ဟုတ္တယ္...
အိပ္မက္ထဲ အိပ္မက္နဲ႔ဆင္တာေတြ စစ္ဖယ္ေနမိ … ကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးေရ …. ကိုယ့္အေပၚေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ဖဲၾကိဳးေလးေရ …. ကိုယ့္ဆီ ငဲ့က်ဖူးခဲ့တဲ့ ရယ္သံေလးေရ …. တံခါးဖြင့္ပါကြာ .....
တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ရယ္ရတယ္မဟုတ္လား … ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ … ကြဲအက္ေၾက ဝင္သက္ေလး ခိုးရႈဖူးယံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နားအလည္ဆံုးတဲ့ … ကၽြန္ေတာ္ဟာေလ သိပ္ရယ္ရတယ္ … ခန္႔မွန္းေနၾက...
“It is easier to find men who will volunteer to die, than to find those who are willing to endure pain with patience.” – Julius Caesar ကၽြန္ေတာ္ ဒီ playlist အတြက္ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ Julius Caesar ေျပာခဲ့တဲ့စကားထက္ သာလြန္တဲ့ စကားရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။...
ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ရွင္သိလား ခပ္ရွရွ ရယ္ေမာေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် စိတ္နံရံမွာ တခုတ္တရဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ႏူးညံ့မႈေတြ ခဏခဏ...
မခင္တြယ္လိုေတာ့တဲ့ မျပတ္သားမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်ေနေရာေပါ့။ “ေခါက္ရိုးတစ္ဖက္” “ခ်ိဳးရာတစ္ဖက္” ေသေသသပ္သပ္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္။ ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးခဲ့ပါျပီ။ စကၠန္႔တံေတြနဲ႔ နားၾကားလြဲခဲ့တဲ့...
ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ … ေသြးရူးေသြးတန္း လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေနသားက်မႈမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး … အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ...
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္ … တစ္ကယ္ေျပာတာ …. အရင္လို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … အခုလို “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း” … ဒါမွမဟုတ္ … ေနာင္လို “_______” ထားပါ …. ကြက္လပ္ဆိုတာ … ကၽြန္ေတာ့္အတြက္...
အေမွာင္တစ္ခ်ိဳ႕ အလင္းတို႔ကို အလစ္သုတ္သြား .. ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မထြက္တတ္ေသာ ဆည္းဆာအား ေခါင္းပုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲသည္။ အသံေတြနဲ႔ပ်ာယာ ခတ္ေနတဲ့ ႏွစ္သက္ေသာ ျမစ္ေလးကို ငါသည္ ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ။...
ထိတ္လန္႔မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ နက္ရွဳိင္းေနျပီလဲ … ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒန္းလိုလႊဲေနရတာ ေမာျပီ … ပစ္တင္လိုက္ရတဲ့ နားလည္မႈဟာ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္က်မလာဘူး … ရပါတယ္ … ယံုၾကည္ မေပးပါနဲ႔ …...
ဒီကဗ်ာက မခိုင္စိုးလင္း ဦးစီးထုတ္လုပ္တဲ့ ေရာင္စံုစကၠဴ ebook အတြက္ေရးေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ့စာအုပ္အတြက္ ပိုက္ဆံဆိုတဲ့ theme ကို ကၽြန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္ေပးခဲ့တာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ေရးေပးရမဲ့ ကဗ်ာအတြက္ အမ်ားၾကီးျပင္ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ ပိုက္ဆံဆိုတဲ့ theme ဟာ တစ္ကယ္ေတာ့ ရုိးရုိးေလးပါပဲ။ ေန႔စဥ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အထိေတြ႔အမ်ားဆံုး အရာတစ္ခုအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ေျပာျပစရာက အဲ့ေလာက္မရွားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက ရိုးဂုဏ္ရွိတဲ့ အရာတစ္ခုကို သူ႔ပကတိအတိုင္း အဆန္းတဝင္ ဘယ္လိုခ်ျပႏိုင္သလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ Story Line တစ္ခုထက္ Abstract အသားေပးေရးမယ္လို႔ အေစာၾကီးထဲက စိတ္ကူးခဲ့ေပမဲ့ တစ္ကယ္တမ္းေရးတဲ့အခါက် Realism ဘက္ပါသြားႏြယ္ျဖစ္ခဲ့ျပီး ေနာက္ဆံုး Abstract Realism တစ္ခုျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီကဗ်ာအမ်ိဳးအစားမ်ိဳးကို ဆရာေနမ်ိဳး အမ်ားဆံုးေရးေလ့ရွိပါတယ္ (ေၾကာင္, ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္တဲ့ၿမိဳ႕, ႏြားျပာၾကီးေၾကာင္းဖြဲ႔ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ) စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒီကဗ်ာမွာ ငါးကို ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္အခိုက္အတန္႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မွာ ငါးထိန္းလုပ္ေနရလို႔ပါပဲ။ ဒီကဗ်ာမွာ ငါးေတြရဲ႕ characteristic နဲ႔ လူေတြရဲ႕ nature/behavior တို႔ကို ေပါင္းျပီး ပိုက္ဆံနဲ႔ဆက္ႏြယ္တဲ့အခ်က္ေတြကို ထုတ္ျပထားပါတယ္။
ငါးေတြဟာ ဇိမ္ခံသေဘာၤၾကီးစီးရင္း လႈိင္းမူးျပီးအန္တယ္။
ငါးေတြဟာ ေရတိမ္နစ္မွာစိုးလို႔ အသက္ကယ္ေဘာေတြ ေဆာင္တယ္။
ငါးေတြဟာ ငါးမရတဲ့ေန႔ေတြမွာ ေၾကာင္ဖမ္းျပီးျပန္တယ္။
ငါးေတြဟာ ငါးေၾကာ္ၾကိဳက္ေပမဲ့ ငါးရုိးစူးမွာေၾကာက္တယ္။
ငါးေတြဟာ ငါးခံုးမသီးသန္႔ ငါးျပတိုက္ဖြင့္ျပီး ေငြရွာတယ္။
ငါးေတြဟာ တိုင္းျပည္ျငိမ္သက္ေစမယ့္ ခိုးကူးေခြနဲ႔ ကားပါမစ္ေတြ တင္သြင္းတယ္။
ငါးေတြဟာ ျပည္ေတာ္ျပန္ငါးေတြကို ငါးေသတၱာဆိုျပီး ေစ်းကြက္ထြင္တယ္။
ငါးေတြဟာ မွန္လံုခန္းလွလွေလးထဲ ေပါင္တံျဖဴျဖဴေလးေတြထဲ့ဖို႔ ေစ်းဝယ္ထြက္တယ္။
ငါးေတြဟာ အႏုပညာခံစားလိုတာနဲ႔ ငါးေက်ာင္းသားေတြ ခန္႔တယ္။
ငါးေတြဟာ ငါးရိုးစုပါ ေဆးမင္ေၾကာင္ေတြ ဖက္ရွင္အျဖစ္ထိုးတယ္။
ငါးေတြဟာ ေရငတ္မေျပတဲ့ ဇိုးသမားေတြျဖစ္တယ္။
ငါးေတြဟာ ပ်င္းတဲ့အခါ မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းတမ္းကစားတယ္။
ငါးေတြဟာ ေရထိုးေပးႏိုင္မဲ့လက္ေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီးေနတယ္။
ငါးေတြဟာ ဂဏန္းေပါင္းစက္ထဲ ခတ္ျပတ္ျပတ္ ဘာသာစကားေတြ ထည့္တယ္။
ငါးေတြဟာ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ရတဲ့အခါ ေအာက္စီဂ်င္ဘူးေတြ ခဏျဖဳတ္ထားလိုက္ၾကတယ္။
သက္ေထြး
၂ ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၃ ညေန ၃း၃၈
