ရဲေဆးတင္ထားတဲ့ ၾကားဖူးနားဝေတြ

ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ
တစ္ညလံုး ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္ …
ေသြးရူးေသြးတန္း
လမ္းထေလွ်ာက္ရေအာင္
ခါးၾကားထိုးထားတဲ့
ေနသားက်မႈမွာ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး …
အတည္တက်ခ်ိန္းဆိုထားတာ
မရွိေသးသေရြ႕
အလွမ္းက်ဲေနခ်င္ေသးတယ္ …
ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့
နာရီလက္တံေတြကို
ဘာနဲ႔ ေဖာက္ခြဲပစ္ရမလဲ …
ပင့္သက္ေတြက
သစ္စိမ္းခ်ိဳး ခ်ိဳးသူတို႔ရဲ႕
ဟန္ပန္အတိုင္း …
မႈန္ဝါးဝါး အာရံုငါးပါးဟာ
ဖ်ားနာေနျပီ …
ဖြာလက္စ
လ်ာထားခ်က္ေတြ
စိတ္နံရံမွာ စြန္းထင္းလ်က္သား
အရင္လို
ေမာၾကီးပန္းၾကီး
ရယ္ေနမိတယ္ …
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း
ဇာတ္ရွိန္ေတြ…
ေရႊ႕ယူဖို႕
အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ  ..
ေႏွာင္ဖြဲ႕မႈအေပၚ
တည္ေဆာက္ပံုခ်င္း
အခန္႔မသင့္တဲ့အခါ
သတိတရ
ကိုယ့္နာမည္ကိုယ္ျပန္ေမးရင္း
မိုးလင္းသြားႏိုင္တယ္
မဟုတ္လား  …
တစ္ခါတစ္ေလ
စိတ္ကို ဆိပ္နဲ႔ ေဆး ရတယ္ဆိုတဲ့
ေပါ့ပ်က္ပ်က္ ေဖၚျမဴလာတစ္ခုနဲ႔
ခပ္ပါးပါးေလး ေရခ်ိန္လြန္ေနမိတယ္  ။  ။

သက္ေထြး
ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္ ၂၀၁၁ ည ၁၁း၄၇