အနီးအနားမွာ အ၀ါေရာင္ ျမက္ခင္း .. အစိမ္းေရာင္ ေလျပည္ညင္း .. အျဖဴေရာင္ ေငြေျခက်င္းနဲ႔ အျပာေရာင္ ေတြေ၀ျခင္းမ်ား .. မလွမ္းမကမ္းမွာ အရိုးစြဲ သေကၤတ .. နာယူဆဲ ခံယူခ်က္ .. ကြ်ံ၀င္ျမဲ...

လဟာ ဗြက္အိုင္ထဲ ေျခဆင္းထိုင္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ျပေနာက္ခံ ပန္းခ်ီကားနဲ႔ သူ႔ေက်ာလံုရံုေလးေကြးထားတယ္ … နီယြန္ဟာ ငါတို႔ ျမင္ေနၾက ညမဟုတ္ဘူး လစ္လီ … ေရဒီယိုမွာ ဥၾသသံေတြ အရင္ထက္...

တစ္ခ်ိန္က ယဥ္ေက်းမႈအရ အႏုပညာစကား ေျပာခဲ့ၾကရသလို … အခုလည္း ယဥ္ေက်းမႈအရ ေစ်းစကား ေျပာျဖစ္ၾကေတာ့မယ္။ ဘ၀မွာ လိုတာထက္ ေျဖာင့္မတ္ေနဖို႔လိုလား .. ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ မီးပူတိုက္ရတာ...

ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္မွ မေရာက္ျဖစ္တာၾကာျပီ။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ေန႔ေတြ ေရာက္လာတယ္၊ ညေတြ ေရာက္လာတယ္၊ ရာသီေတြ ေရာက္လာတယ္၊ ေနာက္ … အေျပာင္းအလဲျမန္တဲ့ ေသြးေအး သတၱဝါတစ္ေကာင္ ေရာက္လာတယ္။...

ဒီဇင္ဘာဟာ လက္က်န္ေဆာင္းနဲ႔ .. မီးပံုပြဲနဲ႔ .. ခရစၥမတ္ထရီးနဲ႔ .. ေကာင့္ေဒါင္းနဲ႔ .. ဒါ .. ထိုးသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမီးစာပဲ .. ျခံဳထားတဲ့ သားရဲကိုဆြဲတင္ ကိုယ့္ႏွင္းနဲ႔ကိုယ္...

ေနေကာင္းလားလို႔ မေမးျဖစ္ဘူး .. အစာမွန္မွန္ေတာ့ ေကြ်းျဖစ္တယ္ .. အိပ္ခိုင္းတာပဲ .. ေျပာလည္း ေျပာေျပာပါ .. (ဘယ္တုန္းကရဘူးလဲ) ရယ္သံကအစ ေအးတိေအးစက္ႏိုင္လာတယ္ .. စိတ္နဲ႔ဆက္ႏြယ္မႈလည္း...

ကြ်န္ေတာ္ကမွတ္တိုင္ … ပံုမွန္ လူတင္လူခ်ကားတစ္စီးထက္ … ျဖတ္သြားျဖတ္လာ သတိရမႈမ်ိဳးနဲ႔သာ ေရာက္လာတတ္တဲ့ ခဏတာ သူမ ေျခဖ၀ါးေလးကို ေမွ်ာ္သူ … ။ ရက္စြဲေတြနဲ႔ ေနသားက်လာမႈကို...

ေျခခ်ဖို႕ ၾကမ္းျပင္ … ေက်ာဆန္႔ဖို႔ ကုတင္ … ကိုင္လက္စ ေဖါင္တိန္ … ေရးလက္စ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ … က်ေနက် မ်က္ရည္ႏွင့္ … ဝင္ေနက် ေနညိဳခ်ိန္ တစ္ခ်ိဳ႕ … မညွိျဖစ္ခဲ့ေသာ သံေယာဇဥ္ …...

ကားတစ္စီးျဖတ္သြားတယ္ ဖုန္းတစ္ခ်က္ျမည္လာတယ္ ၾကံဳရာက်ပန္း နံပါတ္တစ္ခုက ကိုယ့္အသံနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္လူတစ္ေယာက္ ဖုန္းလာကိုင္တယ္ … က်င္းကိုရွာေနတဲ့ ေဂါက္သီးလံုးလို လိမ့္ကာ …...

မနက္ခင္းကို ပိုလင္းေစခ်င္တဲ့ စိတ္တစ္ခုထဲနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ႏွာကို စြဲစြဲျမဲျမဲသစ္တယ္။ ေထာင့္က်ဥ္းေတြက ေမွာင္တယ္ … အလင္း”ေယာင္”ေတြက ေမွာင္တယ္ … ကဗ်ာေတြက ေမွာင္တယ္ …...